Krzysztof Okoń urodził się w 1939 roku w Warszawie, w Zakopanem spędził dzieciństwo i młodość, a od ponad 30 lat mieszka w Krakowie. Jego pierwszą profesją jest muzyka – studiował w klasie wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Krakowie, a następnie w latach 1960–1963 w klasie wirtuozowskiej włoskiego wiolonczelisty Enrico Mainardi w rzymskiej Accademia di Santa Cecilia oraz u francuskiego wiolonczelisty Andre Navarry w Accademia Chigiana w Sienie. Od 1965 roku występował jako wiolonczelista w założonym przez siebie Trio Krakowskim, które zyskało renomę zdobywając m.in. w 1965 roku I nagrodę Premio A. Vivaldi na konkursie muzyki kameralnej w Sienie. W 1974 roku występował jako solista z zespołem smyczkowym Al’Antico, zdobywając I nagrodę na konkursie Fundacji Herberta von Karajana w Berlinie. Działalność plastyczną Krzysztof Okoń rozpoczął w 1965 roku wybierając jako sposób twórczej ekspresji malarstwo na szkle. W początkach twórczości inspirację stanowiła twórczość ludowa, którą poznał w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, jednak szybko wypracował własne środki wyrazu artystycznego, zyskując uznanie krytyków i publiczności. Od końca lat 70-tych Krzysztof Okoń zajmuje się również rzeźbą (pełną i płaskorzeźbą) wysoko ocenianą przez znawców sztuki. Od lat 90-tych eksperymentuje z drzeworytem.

Krzysztof Okoń to artysta podlegający twórczemu dualizmowi, muzyk i plastyk zarazem, ostatnio w pełni oddający się tej drugiej przestrzeni twórczego działania. W zetknięciu z pracami Okonia ulegamy nieodpartemu wrażeniu emanowania z pod warstwy szkła kompozycji muzycznych, co znajduje swoje uzasadnienie w osobie twórcy. Obrazy Okonia brzmią niczym Psalmy Dawida wykonywane w gotyckiej katedrze, której wnętrze spowija subtelne światło poczerniałych witraży. Te szklane obrazy rozpościerają się pomiędzy witro a foliochromią, przywodzą na myśl rumuńskie i huculskie ludowe malarstwo na szkle. Wydają się iluminować światłem odbitym z malarstwa i witraży Marca Chagalla. Natomiast twórczość rzeźbiarska Okonia osadzona jest głęboko w rzeczywistości przydrożnych fi gur ludowych, poddawanych nieubłaganemu prawu przemijania. To swoiste totemy wyjęte z przydrożnych kapliczek polskiego bezdroża. Otwarcie wystawy 17 grudnia o godz. 18:00

uzupełnij (skomentuj) ten artykuł tutaj - w tytule napisz "..do artykułu -tu adres URL , Twój wpis (po zatwierdzeniu przez administratora) zostatanie dołączony do artykułu. Jeżeli jesteś zarejestrowanym użytkownikiem, do Twojego tekstu zostanie dodana Twoja nazwa (na życzenie możemy podać pełne Twoje dane, jakie zamieściłeś w swoim profilu)